ప్రళయ వేగంతో ప్రవహించే ప్రతి నదీ ఒకప్పుడు పిల్ల కాలువే!
ఇప్పుడున్న దాని గంభీర రూపం ఎన్నో అడ్డంకుల్ని అధిగమించిన ఆత్మవిశ్వాసం, అలుపెరగని సుదూర ప్రయాణం వల్ల వచ్చిందే!

Friday, September 28, 2007

మానస నేస్తం

చీకటి పారిపోవడం చూసాను. వెన్నెల నిండిపోవడమూ చూసాను. చల్ల గాలి తాకిపోవడం చూసాను. స్వేదమే సర్వమై తడిసిపోవడమూ చూశాను.

ఎన్ని అనుభవాలని, ఎన్ని ఆనందాలని, అలా ఎన్నెన్ని రోజులని... ఇట్టే గడిచిపోయాయి కదూ!

నిజం! నువ్వు పక్కనుంటే... ఈ గాలీ వానా, ఈ చీకటీ వెన్నెలా ఏవైనా వచ్చినట్టు తెలిసేదా? అదంతా ఆ క్షణమే నిలిచిన ఓ భౌతిక భావనే గానీ మనసంతా నీవేగా...!

No comments: